Viva la Cultura

Het leuke van mijn paar jaar oude Lonely Planet-kopieën over Uruguay – geschreven tijdens het zwaartepunt van de economische crisis in 2002 – is dat bepaalde informatie duidelijk is verouderd en ik voor een paar aangename verrassingen kwam te staan. Zo is het Teatro Solís uit 1856 weer open na een jarenlange restauratie (tijdens een rondleiding vertelde mijn gids dat de mensen niet meer geloofden dat hier ooit een einde aan zou komen) en heb ik drie nieuwe musea ‘ontdekt’.

Het kunstcentrum met werk van de Uruguyaanse schilder Joaquín Torres García (1874-1949) bestaat al wat langer. Tijdens zijn reizen naar New York, Italië en Parijs ontwikkelde hij een eigen filosofisch en esthetisch systeem genaamd Universalismo Constructivo. Eenmaal terug in zijn geboorteland onderwees hij vanaf 1942 zijn artistieke principes aan leerlingen in zijn Taller Torres García.


Ene José Gurvich nam vanaf 1945 deel aan deze belangrijke kunstbeweging (als docent) en sinds oktober 2005 is zijn veelzijdige werk te bewonderen in Museo Gurvich. Ik had nog nooit van deze kunstenaar gehoord, maar ben na het zien van zijn schilderijen, muurmozaïeken, driedimensionale collages, wandkleden en sculpturen helemaal enthousiast. Echt een tweede Picasso! Helaas stierf Gurvich al op 47-jarige leeftijd en op het toppunt van zijn roem aan een hartaanval.

Niet op de foto, maar absoluut de moeite waard is Museo de Arte Precolombino Indígena (MAPI) in een deels gerestaureerd gebouw uit 1888. Sinds september 2004 kan het publiek naast een interessante kunstcollectie de sierlijke architectuur uit vervlogen tijden bewonderen. En als je je neus dicht genoeg tegen de ramen van de binnengalerijen aandrukt, zie je hoe vervallen de rest van het gebouw nog is, fascinerend!

Dan de allernieuwste aanwinst in Montevideo: op 23 november jl. is het Museo del Carnaval officieel geopend. Afgelopen dinsdag was men nog druk bezig met het inrichten van de allereerste overzichtstentoonstelling en rook de hal sterk naar terpentine (verf op waterbasis is hier nog ver te zoeken). Toen ik zaterdag terugkwam, werden de laatste werkzaamheden afgerond en stond het merendeel van de foto’s, poppen, beelden en displays al op z’n plaats:


Op straat valt er ook veel te beleven, zoals deze Homenaje al Hombre van gipsen beelden, gemaakt door cursisten van het Instituto Uruguyano de Educación por el Arte. Ja, het kleine Montevideo bruist.